Er zijn weinig onderwerpen over het ondernemerschap die zo vaak het onderwerp zijn van tegenstrijdige discussies als het percentage mislukkingen van nieuwe ondernemingen (wat we meestal “start-ups”noemen). Hier vindt u de waarheid over dit zeer controversiële onderwerp.
U hebt allemaal horen spreken van de alarmerende statistieken: 50% van de start-ups gaan failliet binnen de 2 jaar of zelfs 1 jaar na hun ontstaan, 75% in 7 jaar, enz. …Tegelijkertijd bevestigen bepaalde personen met klem dat deze cijfers totaal verkeerd zijn en geen enkel krediet verdienen. Ik heb gehoord dat slechts 10% van de start-ups het eerste jaar falen en dat meer dan 50% meer dan 7 jaar blijven bestaan. U zult het zonder twijfel met mij eens zijn dat er een groot verschil is tussend deze twee uitersten.
In hun presentatie gegeven op de conferentie RENT XXVII te Vilnius, hebben Matthijs Hammer en Nabil Khalil ons ingelicht over de oorsprong van deze verschillen. Ze gebruikten de officiële statistieken van verschillende landen om te begrijpen wat er achter het falen van ondernemingen zit.
De statistieken variëren afhankelijk van het land.
De officiële statistieken zijn als volgt (hou dit in gedachten de volgende keer iemand u vertelt over het falen van start-ups):
- Canada : 60 % mislukkingen binnen de eerste 5 jaar. Bron: Statistique Canada (PALE)
- Frankrijk : 49,5 % mislukkingen binnen de eerste 5 jaar. Bron: Insee
- Tunesië : 39 % mislukkingen binnen de eerste 2 jaar. Bron: BTS (Banque Tunisienne de Solidarité)
- Nederland : 50 % mislukkingen binnen de eerste 5 jaar. Bron: CBS (Statistics Netherlands)
- Verenigde Staten : 50 % mislukkingen binnen de eerste 4 jaar. Bron: US Census Bureau (BITS)
Het eerste wat u kan zien is dat de referentieperiode verschillend is. Deze varieert tussend de 2 jaar (Tunesië) en 5 jaar (Frankrijk, Canada en Nederland).
De definitie van mislukken verschilt per land.
Het tweede dat Nabil en Matthijs goed hebben uitgelegd is dat de definitie van het mislukken zelf varieert van land tot land. De verschillende vormen die dit concept bekleedt zijn zeer gevarieerd: faillissement, sluiting, insolvabiliteit, discontinuïteit in de activiteit, enz. …
Conclusie.
Na het lezen van het bovenstaande zult u begrijpen dat de verschillen in de statistieken het gevolg zijn van de referentieperiode en de definitie van de term « falen » zelf. De faillissementen staat natuurlijk zelf niet ter discussie in de meting, waar het de climax van het falen symboliseert, in zijn meest acute vorm. Hoewel de meeste ondernemingen niet sluiten na een faillissement. De ondernemingen kunnen worden hervat, gestopt simpelweg omdat de persoon die de onderneming oprichte geen koper vindt (wat een een groot probleem zal worden in de komende jaren met de babyboom generatie die op pensioen zal gaan), de eenmanszaken kunnn gesloten worden omdat de zaakvoerder ziek is, niet verder wil doen, een betere mogelijkheid zag,… De scenario’s zijn eindeloos.
Maar wat u in het algemeen kunt constateren is dat in de 5 jaren volgend op de oprichting, de cijfers zich een beetje of niet herenigen. Alles lijkt te convergeren naar een cijfer van 50%. Alle bovenstaande nuances in het achterhoof houdend, het is dus niet verkeerd te zeggen dat 50% van de start-ups hun activiteiten stopzetten binnen de eerste 5 jaar na hun oprichting.
Posted in Entrepreneuriat, Ondernemen, Onderzoek.
