Een digitale nomade worden was een van de grote ambities van werknemers tijdens de Covid-lockdowns. Slechts weinigen vonden echter de moed om de sprong te wagen. Digitaal nomadisme houdt in dat men zijn geografische verankering opgeeft en zijn persoonlijke en professionele leven reorganiseert. In dit artikel delen wij de getuigenis en ervaring van een echte digitale nomade. Olivier Caeymaex heeft de sprong gewaagd en woont nu in een stacaravan. Voor ons blikt hij terug op de praktische aspecten van zijn nieuwe leven en deelt hij zijn tips zodat ook u een digitale nomade kunt worden als u dat wenst.
Inhoud
- Waarom digitale nomade worden?
- Covid: oorzaak van de digitale nomade
- Ditale nomade: wat is de impact op het beroepsleven
- Hoe reageren kennissen en verwanten op de transitie naar het digitaal nomadische bestaan?
- Wat is de reactie van klanten als ze te maken krijgen met digitale nomaden?
- Positieve reacties
- Digitale nomade = marginaal?
- Praktische aspecten: hoe van het idee overgaan naar de realiteit in 7 maanden
- Hoe een digitale plaats verkrijgen als digitale nomade?
- Sinds 2 maanden digitale nomade: een eerste balans.
Waarom een digitale nomade worden?
Er waren een paar ideeën, en ook verlangens, die mij ertoe brachten een digitale nomade te worden. Allereerst de verlangens. Onderweg zijn heeft me altijd aangesproken. De afgelopen 4-5 jaar heb ik de gewoonte gehad om regelmatig een paar dagen vrij te nemen, naar de bergen te gaan, op retraite te gaan of een training te volgen. Ik sprak er altijd over als momenten van eenzaamheid, hoewel ik in werkelijkheid nooit echt alleen was. Het waren eerder momenten van loskoppeling, en ze werden geleidelijk aan onmisbaar voor mij. Elke keer als ik op weg ging naar zo’n moment, werd ik overvallen door een soort roes, als een overgevoeligheid, een verbinding met schoonheid misschien? Alles raakte me: de ontmoetingen, de landschappen, de geluiden…
De complexiteit van de inrichting en de noodzaak om dingen vooraf te plannen zijn omgekeerd evenredig met de grootte van het voertuig.
Destijds had ik een oude Pajero uitgerust om min of meer autonoom te zijn in de bergen. En dan is er ook nog de geest, die op hol slaat en probeert zijn weg te vinden in deze einde-van-de-wereld-sfeer, om deze absurditeit waarin wij leven te begrijpen. Onderweg zijn is in zekere zin ontsnappen aan al deze waanzin, al was het maar op symbolische wijze.
Covid, een trigger voor het digitale nomadenleven
Covid was de aanleiding voor mijn bekering tot het digitale nomadisme. Naast de discussies die de media (vooral de sociale media) monopoliseerden, was er een overvloed aan microscopische initiatieven. Een eco-omgeving hier, iets in overgang daar. Toen begreep ik pas echt wat een “zeepbel” was. Deze trigger opende voor mij de weg naar een leven als digitale nomade.
Digitaal nomadisme: welke impact op het beroepsleven?
Mijn beroepsleven is sterk veranderd. Voor de pandemie reisde ik 25.000 kilometer per jaar, en bracht ik mijn dagen door met het reizen van de ene klant naar de andere. En toen ging mijn activiteit als digitaal consultant en Agile Coach bijna van de ene op de andere dag online. Wat ondenkbaar leek, werd in een paar maanden tijd de norm. Dus ja, alles veranderde, maar niet omdat ik een digitale nomade werd. Het is eerder andersom.
Hoe reageren familieleden op de overgang naar digitaal nomadisme?
Het was voor mijn omgeving al vlug duidelijk dat ik een digitale nomade aan het worden was. Mijn Pajero als vaste stek zat eraan te komen en iedereen thuis had een vrij onafhankelijke levensstijl.
Wat is de reactie van klanten als ze te maken hebben met een digitale nomade?
Beroepsmatig had ik er lange tijd moeite mee om erover te praten. Digitale nomaden waren misschien wel hip (Franse site), maar het was niet gemakkelijk. Als consultant die in een vrachtwagen woont, was ik bang dat het me “zuur zou opbreken” op de markt.
Positieve reacties op het project
Pas begin 2022 begon ik er transparant over te zijn, mijn intenties expliciet te delen en te communiceren over de ontwikkeling van de truck. En het was een beetje een verrassing. Ik sprak er enthousiast over, en de mensen met wie ik sprak waren ook enthousiast.
Digitale nomade = marginaal?
Het heeft me erg geholpen vrede te sluiten met de angst voor een bepaald soort marginaliteit. Ik was bang om marginaal over te komen, of gemarginaliseerd of kwetsbaar.
Gaandeweg kreeg ik het licht stimulerende gevoel mensen te helpen inspireren. Radicale keuzes maken is een bron van inspiratie voor degenen die de grens niet durven overschrijden (ik heb mijn leven niet in gevaar gebracht, maar het blijft een beetje duizelingwekkend) en op één lijn zitten. Adem in, adem uit, adem in. Het is min of meer het enige wat u kunt doen, niet? Naast het sorteren van uw afval…
Praktisch: van idee tot uitvoering in 7 maanden
Ik kocht mijn truck op Facebook. Deze configuratie is echt ideaal. Geen vrachtwagenrijbewijs, en toch weegt hij 7 ton. Er is dus veel ruimte en comfort. Aangezien ik niet van plan ben om honderdduizenden kilometers te rijden, is het perfect. De vrachtwagen werd gekocht in december 2021. In maart van dit jaar ben ik serieus begonnen met het inrichten ervan, en in juli was hij klaar voor gebruik. Net zoals ik!
Hoe heeft u uw digitale nomadenruimte gecreëerd?
Ik deed het eerlijk gezegd instinctief. Geen plan, veel afgedankte materialen, wat oude meubels, een oud gasfornuis… Ik kocht wat ik mooi vond. Ik moest nog een paar artikelen doorverkopen die ik een beetje snel had gekocht.
De complexiteit van de lay-out en de noodzaak om vooruit te plannen zijn echter omgekeerd evenredig met de grootte van het voertuig. Hoe kleiner het is, hoe minder ruimte er is voor improvisatie. In mijn truck is het prima, ik heb ruimte, ik hoef niet per se strategisch na te denken over elke kubieke centimeter.
Digitale nomade voor 2 maanden: een eerste balans
Voorlopig heb ik twee gevoelens. De ene is een soort verheffing die me verbindt met wat ik onderweg tegenkom: mensen, ervaringen, landschappen, plaatsen waar ik terechtkom. Ik weet niet of het zal blijven duren, maar op dit moment voel ik me blij.
En dan is er het andere gevoel: een soort duizeling, een gevoel van verlies, bijna waanzin. De eenzaamheid, de afstand tot mijn dochters, de band met mijn lief (die eveneens goed verbonden is in de pied-a-terre) als we niet bij elkaar zijn, het zoeken naar een manier waarop we elkaar weer ontmoeten. Niet altijd gemakkelijk, niet omdat het op zich moeilijk is, maar eerder omdat het als een te verkennen gebied is.
Ik laat deze twee gevoelens op elkaar inwerken. Als er één ding is dat ik de afgelopen 2-3 jaar heb geleerd, is het dat het absoluut geen zin heeft om plannen te maken! Dus ik geniet er gewoon van, alsof het allemaal op me afkomt, en ik probeer gewoon te voelen waar mijn persoonlijke afstemming ligt.
Posted in Entrepreneuriat.
