Techstartup Day 2016: de opkomst van virtuele realiteit

Tijdens de Tech Startup Day, die op 18 februari plaatsvond in Brussel, was één van de sleutelwoorden  virtuele realiteit  (of « VR » in het Engels).

Juan Bossicard, Cluster Manager bij Impulse en voorzitter van Microsoft Innovation Center, gaf een erg boeiende presentatie over de betekenis van virtuele realiteit  in de verschillende activiteitensectoren (zie diapresentatie hieronder). Wat mij aantrok in de presentatie van Juan was het perspectief dat hij gaf  aan de
virtuele realiteit  en vooral de band met de digitalisering van onze maatschappij. Ondanks de snelle digitalisering is er nog altijd een grens tussen mensen en objecten waarmee we interageren. Die grens (die meestal door een scherm wordt gematerialiseerd) kan met virtuele realiteit verdwijnen. Het lichaam wordt dan plots deel van de ervaring. Dat is de revolutie van de virtuele realiteit: de zintuiglijke ervaring benaderen en het lichaam onderdompelen in een nieuwe dimensie.

Zoals Juan het heel juist onderstreepte biedt virtuele realiteit de mogelijkheid  aan de grote massa om zich onder te dompelen aan ervaringen die vroeger waren weggelegd voor een elite of die simpelweg onmogelijk waren: vliegen, door de ruimte reizen, dinosaurussen ontmoeten. De enige grens is de verbeelding en ik volg Juan in zijn enthousiasme dat de virtuele realiteit  de klantervaring kan en zal veranderen.

De schaduwkant van  virtuele realiteit

Toch is er een schaduwkant aan virtuele realiteit, die we niet uit het oog mogen verliezen. Wij mensen zijn sociale dieren die echt fysiek contact nodig hebben, die relaties willen aanknopen om ons te ontwikkelen en te leven. Onze omgevingsruimte, hoewel steeds meer “geconnecteerd” (zie daarover ons artikel over de stappen van verwijdering) is paradoxaal genoeg nog nooit zo geïsoleerd geweest in het dagelijkse leven. Wij brengen veel – te veel – tijd door achter onze smartphones, tablets en computers, verkiezen e-mails en sms boven menselijk contact. De tijd die we doorbrengen met indirecte communicatie is onomkeerbaar afgenomen van de tijd die we zouden moeten wijden aan ontmoetingen met onze medemens. Het gevaar van de virtuele realiteit is dat ze ons nog verder in een virtuele wereld duwt en we ons nog verder verwijdert van de reële wereld…

Virtuele realiteit  als hulp van het onderwijs 

Neem bijvoorbeeld dit idee, erg verleidelijk op het eerste gezicht, om virtuele klaslokalen te hebben. Dat lijkt miljoenen mensen de mogelijkheid te geven om les te volgen in de beste scholen en zo het onderwijsniveau op te krikken. Maar het gevaar is dat leerlingen die thuis les volgen geen sociale relaties kunnen aanknopen met hun klaskameraden. Sociale relaties ontwikkelen, relatieproblemen op de speelplaats oplossen, het plezier van interactie, … het draagt allemaal bij tot onze ontwikkeling tot volwassen individu. Isolatie is gevaarlijk en gaat tegen onze natuur in. Ik vrees daarom dat virtuele realiteit, indien slecht begrepen en gebruikt, tot nog meer isolatie kan leiden.

Besluit

De virtuele realiteit zal ongetwijfeld een buitengewoon instrument zijn om de klantervaring wezenlijk te veranderen in veel sectoren (vooral in B2C). Toch moet deze technologie voorzichtig toegepast worden. Ik ben vooral bang voor ongecontroleerd gebruik dat ons beleid – vaak onbekwaam en zonder langetermijnvisie – met deze technologie kan doen en voor de gevolgen die hun, ondoordachte, beslissingen kunnen hebben op de sociale cohesie en de toekomst van onze maatschappij.

Door Pierre-Nicolas Schwab Pierre-Nicolas is de directeur van de marketing agentschap IntoTheMinds. Hij heeft speciaal interesse voor e-commerce, retail, HoReCa en supply-chain projecten. Hij is ook een onderzoeker aan de Vrije Universiteit Brussel en werkt ook als coach voor meerde publieke organisaties. Hij verwelkomt Linkedin uitnodigingen : gelieve gewoon een paar woorden toe te voegen en uit te leggen waarom U wilt connecteren.